Czas na pracę twórczą
Rozmowa z Grzegorzem Niemyjskim, najmłodszym z uczestników strzegomskiego Biennale Rzeźby w Granicie.
Nowykamieniarz.pl: Jak idzie Panu praca?
Grzegorz Niemyjski: - Już po raz drugi biorę udział w tym wydarzeniu. Mam odrobinę więcej wiedzy i umiejętności, dlatego praca idzie dużo lepiej. Tym razem wybrałem pracę figuratywną. Siedząca kobieta, około 1,5m wysokości. Jest to dość szczegółowa i czasochłonna rzeźba. Przyznam, że po dniu pracy ręce odpadają. Ale po takiej pracy czuje się, że coś się robi. Kamień to wyzwanie. Czy strzegomskie biennale to tylko praca i tworzenie czy też spotkanie innych artystów, wymiana wiedzy, spostrzeżeń, umiejętności?
- Owszem, czas tutaj jest przede wszystkim pracą twórczą. Ale dla mnie głównym zyskiem jest spotkanie. Poznanie ludzi i ich podejścia do pracy, doświadczenie poszczególnych bardzo różnych stylów, odmiennego rozumienia rzeźby. Na jakim etapie prac Pan się znajduje?
- Paradoksalnie im więcej pracuję, tym więcej mam do zrobienia. Mam już przygotowaną główną bryłę – siedzącą postać. Teraz szczegóły, potem szlifowanie. Po wielu etapach w mojej pracy postanowiłem wrócić do postaci. Zamiast prostych form tym razem szukam w granicie emocjonalności i szczegółów. Jak powiedział Zygmunt Kubiak: „Materia jest czysta, tylko duch ludzki pozwala sobie na szaleństwo”. Przy kamieniu człowiek nabywa pokory, nie można go oszukać, jest on trochę takim milczącym nauczycielem życia... im więcej pracuję z kamieniem tym więcej widzę w nim możliwości. To wdzięczny materiał, choć trzeba z nim uważać. Kamienia się nie oszuka. Cieszę się, że mam możliwość pracy z materiałem trwałym, ciężkim, pierwotnym. Jak się Panu podoba Strzegom?
- To urocze, ciekawe miasto. Jestem w Strzegomiu już drugi raz. Mam tu znajomych, przyjaciół. Są to otwarci i ciepli ludzie. Robią dla nas niesamowite rzeczy. Za to wszystko przed nimi czapki z głów!
Grzegorz Niemyjski: - Już po raz drugi biorę udział w tym wydarzeniu. Mam odrobinę więcej wiedzy i umiejętności, dlatego praca idzie dużo lepiej. Tym razem wybrałem pracę figuratywną. Siedząca kobieta, około 1,5m wysokości. Jest to dość szczegółowa i czasochłonna rzeźba. Przyznam, że po dniu pracy ręce odpadają. Ale po takiej pracy czuje się, że coś się robi. Kamień to wyzwanie. Czy strzegomskie biennale to tylko praca i tworzenie czy też spotkanie innych artystów, wymiana wiedzy, spostrzeżeń, umiejętności?
- Owszem, czas tutaj jest przede wszystkim pracą twórczą. Ale dla mnie głównym zyskiem jest spotkanie. Poznanie ludzi i ich podejścia do pracy, doświadczenie poszczególnych bardzo różnych stylów, odmiennego rozumienia rzeźby. Na jakim etapie prac Pan się znajduje?
- Paradoksalnie im więcej pracuję, tym więcej mam do zrobienia. Mam już przygotowaną główną bryłę – siedzącą postać. Teraz szczegóły, potem szlifowanie. Po wielu etapach w mojej pracy postanowiłem wrócić do postaci. Zamiast prostych form tym razem szukam w granicie emocjonalności i szczegółów. Jak powiedział Zygmunt Kubiak: „Materia jest czysta, tylko duch ludzki pozwala sobie na szaleństwo”. Przy kamieniu człowiek nabywa pokory, nie można go oszukać, jest on trochę takim milczącym nauczycielem życia... im więcej pracuję z kamieniem tym więcej widzę w nim możliwości. To wdzięczny materiał, choć trzeba z nim uważać. Kamienia się nie oszuka. Cieszę się, że mam możliwość pracy z materiałem trwałym, ciężkim, pierwotnym. Jak się Panu podoba Strzegom?
- To urocze, ciekawe miasto. Jestem w Strzegomiu już drugi raz. Mam tu znajomych, przyjaciół. Są to otwarci i ciepli ludzie. Robią dla nas niesamowite rzeczy. Za to wszystko przed nimi czapki z głów!
Grzegorz Niemyjski - najmłodszy w gronie rzeźbiarzy VI Strzegomskiego Biennale Rzeźby w Granicie, pracownik naukowy na Wydziale Malarstwa i Rzeźby Akademii Sztuk Pięknych we Wrocławiu, autor stojącej na strzegomskim Rynku rzeźby Matka przez wielu uszczypliwie nazywanej „fotelem”.
Rozmawiał Dawid Gudel
(11.8.2014 r.; 13:05)
 jpg_286p766x.jpg)
 jpg_381v310f.jpg)
